Dostrzeganie bliźnich i odkrywanie wartości. Materiały na wesoło i na bardzo poważnie, o nas, dla Was i o całym świecie. Nieoficjalna strona katolicka (także dla niekatolików i wątpiących).
	Strona Duszyczek i Duszków - Internetowa wspólnota pomocy i wsparcia duchowego. Rozmowy, wartości, intencje DUSZKI.PL a tak dokładnie to Duszyczki i Duszki (*) - czyli "Duszkowo" :-) Dzisiaj jest: 2024-11-21 07:27:09 Aktualizacja dnia: 2024-10-27 09:32:05
Gdy oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku - od 0 do 201 lat ;-)

Rocznica 18 lat oficjalnego działania Duszków w dniu 01.11.2023 i 17 lat strony Duszki.pl! ^(*):-) Serdecznie zapraszamy!

UWAGA! Ten serwis, strona i podstrony mogą używać cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)!

Boże Narodzenie 2012



Wiersze na święta
Autorzy poniższych wierszy byli i są związani ze Lwowem.


Wigilia

Grono aniołów z kościołów lwowskich
zleciało się w noc wigilijną
na wieżę Katedry, by dzwonu głosem
Oznajmić miastu nowinę.
Że się narodził Ten, co potrafi
wybaczać najcięższe winy.
Szli aniołowie z każdej parafii
pokłonić się kornie Dziecinie.
Ten z Łyczakowa przyniósł Orląt piórka,
stróż Cytadeli – płat tynku z Łąckiego,
anioł ze Stryjskiej – garść ziemi z Wólki,
z Janowskiej – gałązki, co lotników strzegą,
A zobaczywszy tablicę z Katynia
zaczęły modlić się o przebaczenie.
Z wysokiej wieży głos dzwonu płynie,
na dole kolęd brzmią dźwięczne pienia.

Krystyna Angielska


*******

Pamięć Bożego Narodzenia

Zdawać by się mogło, że dopiero przed chwilą ubieraliśmy choinkę, szykowaliśmy potrawy wigilijne i świąteczne, pakowaliśmy prezenty... Minął rok… Zbliża się kolejna Wigilia, kolejne Boże Narodzenie w naszym życiu… Co zapamiętamy po nim?
Może zapach choinki albo chociaż gałązek świerku? Może smak czerwonego barszczu, zupy grzybowej, karpia, kutii i makowca? Może zapamiętamy oczy naszej Mamy, błyszczące radością na widok nawet bardzo skromnego upominku? A może… Może zapamiętamy przyspieszone bicie serca przy składaniu życzeń Mężowi, zapamiętamy, jak się śmiał Tato, jak śpiewała Babcia, jak dowcipkował Brat i że Siostra wystroiła się, jak na bal… Zapamiętajmy jak najwięcej – być może stanie się tak, że w przyszłym roku przy stole wigilijnym będzie więcej pustych krzeseł… Ale nie smućmy się :)

Boże Narodzenie jest świętem radosnym – zapamiętajmy wspólną rodzinną radość, śpiewanie kolęd, po prostu chwile, które wreszcie można spędzić razem – nie myśląc o tym, że jutro spóźnimy się do pracy. Niektórzy wreszcie będą mogli trochę dłużej pospać – a wiem, co mówię :)

Nie sprowadzajmy naszej pamięci świątecznej jedynie do tego, co było na stole i jakie były prezenty. Oczywiście, warto trochę posprzątać w domu, chociażby ze względu na samego Jezusa, warto przyrządzić coś, co gotujemy tylko raz do roku, warto kupić chociażby drobne upominki najbliższym. Nie to jednak stanowi istotę Wigilii i Bożego Narodzenia. Czekając na pojawienie się pierwszej gwiazdki, pomyślmy o Jezusie – Bożej Dziecinie narodzonej w ubogiej stajence ponad dwa tysiące lat temu. Pomyślmy, że przychodzi do nas na nowo – by nas przytulić, pocieszyć (są tacy, którzy w mijającym roku stracili Bliskich), podnieść na duchu. Jezus uśmiecha się do tych, którzy ciągle się spieszą i do tych, którzy często spędzają czas na medytacji. Do zapracowanych i bezrobotnych, do małżonków bezdzietnych i wielodzietnych rodzin, do starszych i młodszych, do dzieci i rodziców, dziadków i wnuków. Jezus mówi: „ Przychodzę do Was, ponieważ martwi mnie to, co się tu dzieje. Wasze zapracowanie, zabieganie, bezrobocie, choroby, głód, lęki, chciwość, lenistwo, wojny, konflikty, niepokoje… Po raz dwutysięczny dwunasty przychodzę, żeby to naprawić. Przyjmiecie Mnie? Sam nie dam rady – pomożecie Mi?”

„Przyszło Słowo do swoich, a swoi Go nie przyjęli” – czy tak się stanie teraz? Czy jednak otworzymy się na Jezusa i przyjmiemy Go do siebie? Czy otworzymy się na innych – na tych, którzy mieszkają najbliżej? Czy potrafimy się uśmiechnąć do sąsiadów, do „naszego” sklepikarza, aptekarza, dentysty, do pań i panów codziennie spotykanych na ulicy, w pociągu i tramwaju?…
Taka będzie nasza pamięć, jakie będzie kolejne Boże Narodzenie. Zapamiętajmy jak najwięcej dobra, by móc je zabrać ze sobą w Nowy Rok. Niech te święta będą dla wszystkich Błogosławione i Szczęśliwe!
Wesołych Świąt!

Duszyczka Irenka


*******

Noc święta! Cicha. Skupiona.
Tętnem serc ludzkich rozbrzmiewa.
Dziś niebo do ziemi łona
Pochyla się. Pieśń jej śpiewa.

Noc pełna gwiazd rozmodlonych
Nad żłówkiem Wszechmajestatu,
W cud niepojęty wpatrzonych,
Co przyniósł Boga światu.

W tak uroczystej chwili,
Gdy niebo z ziemią się splata,
Każdego chcemy przytulić,
Obdzielić szczodrze pół świata.

Gdy dzierżąc opłatek w dłoni
Dzielimy go w drobne okruchy,
Jak dziwnie serce w nas płonie,
Mnoży nadzieje, otuchy.

Ten święty opłatek w dłoni,
Co zlewa z niebios łask zdroje,
Dzwonem miłości w nas dzwoni,
Otwiera szczęścia podwoje.

Stanisława Nowosad


*******
                                               
Oczekiwanie

     Nadchodzi piękny czas, który będzie trwał cztery  tygodnie. To Czas Adwentu, przez który będziemy  mogli  lepiej przygotować się do Świąt Bożego Narodzenia. Chciałabym  Was zaprosić do spojrzenia  na Adwent trochę inaczej, głębiej. Zobaczenia go oczami wiary, serca i duszy, aby głębiej przygotować się  do przyjścia naszego Pana po nas samych. 
     Bijące dzwony rano, które wołają na poranną Mszę świętą roratnią, kiedy jeszcze  ciemna noc otula ziemię, a Ty wstajesz, chociaż sen zamyka Ci oczy i głowa przytula się jeszcze do poduszki. Ty jednak wstajesz i idziesz na spotkanie Pana z kolorowym lampionem, który Ci oświeca drogę do kościoła. A po Mszy św., wysłuchanym kazaniu  wracasz do codziennego życia, pracy i obowiązków, i do tej gonitwy za pieniądzem, za kolorowym światem materialnym, które pochłaniasz jak gąbka.

Stop! Człowieku!
Zatrzymaj się  i zastanów się czy tak twoje życie ma wyglądać?
Stop!
Nie tak ma ono wyglądać!!!

Czas Adwentu ma Ci przypomnieć, że całe nasze – twoje, moje życie jest i powinno być takim Adwentem, który oczekuje na przyjście Pana! Nie tylko przez cztery tygodnie, ale całe moje życie!

Tak jak roztropne panny, które z wielką tęsknotą czekały na przyjście Pana ze swoimi lampionami i oliwą. Czuwały, były cały czas gotowe, aby wejść do radości Pana! Takim lampionem powinna być nasza dusza, a oliwą Łaska Boża, którą musimy nieustanie odnawiać i pielęgnować , aby Miłość do  naszego Pana nigdy nie zgasła, aby nasz lampion zawsze płoną. Nie kolorowym sztucznym światłem tylko na zewnątrz ale czystym spojrzeniem, miłością, radością, pokojem, cierpliwością, uprzejmością, dobrocią, wiernością, łagodnością i opanowaniem! (Gal. 5, 22.23), żebyśmy zawsze byli gotowi na Jego przyjście.

     Bądźmy gotowi tak jak Maryja, Prosta Dziewczyna, która potrafiła z wielką pokorą przyjąć Pana Jezusa do swojego życia i zostać Jego Matką! Która przez 9 miesięcy oczekiwała z tęsknotą na Jego przyjście, na Jego narodzenie. Każdego dnia wśród codziennych zajęć i obowiązków, które też miała, tak jak my. Ciesząc się, starała się jak najlepiej wykorzystać ten czas oczekiwania, żeby jeszcze bardziej i pięknej przygotować  się na przyjście Pana! 

Maryja, mimo lęku i niepewności, nie zastanawiała się jak to będzie, czy da radę? W codziennym życiu  potrafiła iść i dzielić się tą wielką radością! Nie zostawiła tej wiadomości dla siebie, którą Jej Anioł Gabriel powiedział, ale pobiegła, i to z pośpiechem, do swojej krewnej Elżbiety, żeby podzielić się z nią tym wielkim szczęściem, które Ją spotkało!      
Uczmy się od Maryi jak mamy nieść Pana Jezusa innym i mówić o Jego miłości do nas. Widzieć Pana w drugim człowieku, tym bezbronny małym dziecku i tym zagubionym, bezdomnym. Uczmy się od Maryi jak mamy nieść Pana Jezusa innym przez modlitwę, pomoc, dobre uczynki  itd.

Abyśmy na nowo otworzyli nasze serca i życie, na przyjcie Pana.
Aby narodził się na nowo w naszych sercach, w naszym życiu.
Abyśmy przy stole wigilijnym, w gronie rodzinnym mogli wspólnie się cieszyć
i zobaczyć prawdziwego Chrystusa, który narodził się z miłości do nas!
A także przygotować się, na ostatecznie przyjście Pana Jezusa po nas tu i teraz. A
byśmy usłyszeli:  jesteś gotów wejść do radości mojej – mówi Pan!

Tego Wam i sobie życzy

Duszyczka Marta


*******

Betlejemska saga

W skrach gwiazdy betlejemskiej
wszystkie dzwony świata
powietrze brzmi przez wszechświat ogromną kolędą,
śpieszą się Trzej Królowie, za chwilę tu będą,
pakują podarunki, a koń grzebie kopytem zniecierpliwiony,
bo Baltazar przed lustrem już trzecią przymierza koronę.
i pasterze ruszyli, brodate czabany,
idą wielką gromadą za swymi psami, -
każdy wziął, co tam mógł,
ryby suszone, placki, a jeden miał nawet miód,
w stajence, w żłóbku płacze zmarznięty Bóg… ‒
świat przed tym cudem na kolana upadł.
…
a w pobliżu rośnie chłopiec Judasz,
w ogrodzie zdrady hodując pocałunki.

Mieczysława Piotrowska

Powyższe teksty ukazały się w tomiku: „Habemus Papam. Antologia poezji religijnej”. Wybór i opracowanie: Teresa Kulikowicz-Dutkiewicz. Lwów, wydawnictwo „Kameniar” 2001


***

Pod choinką
przyniesioną spod Bernardynów
małe radości
owinięte w odświętny papier.

Pierwsza gwiazda
nad Łyczakowską
opłatka płatki
z kropelkami łez..
„Życzę Ci, wiesz…”

Na drzewku chatka
pamiątka po Dziadku,
który ją z Rosji,
z niewoli przywiózł.

A na dobranoc
po słodkiej kutii:
„Spij, miglanc,
nasz Lew na straży stoi…”

Jan Bill



Radosnych i rodzinnych Świąt Bożego Narodzenia
Życzy
Wspólnota Duszków